Eind november of misschien begin december kreeg ik een bericht van Bart. Hij kwam voor een kennismakingssessie, want mijn werkwijze kan je beter ervaren en we die eerste keer hadden een boeiend voorgesprek.
Ik besefte me dat ik niet een doorsnee klant had. Deze zachtaardige man had flink wat meegemaakt.
En ook al flink wat begeleiding gehad en gezocht.
Zijn doel was meer te leren voelen. Hij kon moeilijk of eigenlijk niet boos worden en raakte van simpele dingen enorm van slag. Hij voelde dan: ‘ik doe het niet goed’.
Al was dit een antwoord van Bart op mijn vraag misschien niet eens een echt antwoord. Meer neigde het naar ‘ik moet wel iets antwoorden’ dan dat dit echt zijn gevoelens waren.
Gelukkig vond Bart hier ook een manier in. Gewoon zwijgen. Als het niet klopte, niet paste, of als de vraag of opmerking hem deed verlammen, dan bleef het stil.
Dat was best wennen in het begin.
Bart denkt veel na, is zorgvuldig en pas als het echt klopt, komt er een reactie.
Het was voor mij ook wennen, omdat hierdoor mijn manier van werken anders liep. Bovendien vond Bart ‘op reis’ gaan en in de verbeelding werken lastig.
Op de figuurlijke reis gaan, lukte hem in het begin niet. En dit bleef ook lastig. Dat maakte dat ik mijn werk als het ware opnieuw moest uitvinden.
Ik vroeg me hardop af wat ik kon bijdragen, omdat ik voelde dat ik wellicht niet de dingen kon aanraken, die aangeraakt dienden te worden. Maar Bart besloot 10 sessies te kopen.
We leerden elkaar beter kennen. Waar Bart de eerste keer vertelde dat hij maar een paar herinneringen had, bleef hij elke keer dat hij kwam toch nieuwe herinneringen
vertellen en ook op de tafel kwamen soms herinneringen naar boven.
Bart maakte dat ik moest leren te letten, nog meer dan ik al deed, op kleine signalen. Ademhaling… versnelde deze? Stokte deze? Het waren vaak kleine veranderingen die ik moest gaan opmerken. Het was voor mij een teken om even rust in te bouwen.
Ook beweging in het lichaam was iets waar ik bij Bart nog meer alert op was.
En verder rust… omdat ik veel voelde als ik mijn handen het werk liet doen. Er gebeurde heus heel veel, alleen, was dit precies wat nodig was?
Ik ben Bart enorm dankbaar dat hij al die keren bleef komen. En ik weet dat er genoeg is aangeraakt. Ik weet niet zeker, of het aanraken genoeg is.
Dit is een serie. Omdat Bart meerdere keren kwam is er veel aangeraakt (letterlijk en figuurlijk) en dat mag ik delen! Dat zou een lang blog worden…. Dus daarom opgedeeld!