Afgelopen zaterdag ben ik met mijn oudste alvast wat middelbare scholen van binnen gaan bekijken. Twee bezochten we er. De buitenkant is mooi verscholen tussen prachtige bomen en kenden wij niet, maar de binnenkant was helemaal onbekend voor ons.
Het leek me goed alvast een blik te werpen, zonder dat er druk op stond. Gewoon om te zien hoe en wat er allemaal anders is, dan nu.
We liepen ook langs de lokalen van de gymnasium-afdeling. Al die Griekse letters en posters van tempels. Maar ook grote Romeinse schrijvers hingen pontificaal in het lokaal. Beelden die je, wanneer je daar in de klas zit, vast een herinnering worden.
Herinneren en onthouden; als je dit goed lukt, dan wordt leren op school weer een stuk makkelijker. En daarom duik ik nu met je de Romeinse kamer in. De Romeinse kamer is een methode om een verhaal in een volgorde te onthouden. Of om een rijtje te leren. Maar ook om te onthouden welke boodschappen je ook al weer moet doen, vandaag.
Er zijn verschillende achtergronden te lezen op het internet over deze werkwijze en de geschiedenis hiervan. Er zijn ook voorbeelden die net iets afwijken. Ik kies ervoor om het verhaal wat het meeste tot mijn verbeelding spreekt te delen, ook omdat dit jaren geleden met mij gedeeld is en ik het zo onthouden heb. En dat is nu net ook het onderwerp van vandaag. Onthouden!
In het Romeinse Rijk was het mogelijk in een huis te luisteren naar een verteller. Daar vertelde men avond aan avond hetzelfde verhaal. En hoewel elke spreker zijn eigen nuances had in het verhaal, of eigen zinspelingen; de rode lijn van het verhaal bleef avond aan avond in tact; wie het ook vertelde, wanneer je ook kwam luisteren. Hoe was dit mogelijk? Het was niet uit het hoofd geleerd zoals men een toneelstuk uit het hoofd leerde. Woord voor woord en zin voor zin exact hetzelfde als de vorige keer, met enkel variatie in tempo en intonatie. Het was ook geen lied, waarbij de melodie en de rijmwoorden je helpen het keer op keer hetzelfde te vertellen.
Hiervoor gebruikte men de geheugentechniek die naar ik vermoed later ‘De Romeinse kamer’ is gaan heten.
Hoe werkt dit in de praktijk?
Neem een ruimte in gedachten die je erg goed kent. Maak hiervan een plattegrond en nummer hier een soort looproute in. De Romeinse vertellers gebruikten hiervoor de ruimte waar zij het verhaal vertelden.
Nu ga je in gedachten de route lopen door die kamer. En op elk nummer leg jij in gedachten neer wat je moet onthouden.
Laat ik mijn boodschappenlijstje als voorbeeld nemen. Ik moet melk, brood, eieren, kaas en appels meenemen. Ik loop in gedachten door mijn kamer en nummer 1 is de tafel. Ik projecteer een enorm pak melk op mijn tafel. Een koe staat er tevreden bij te kijken. Hij roept Boe MELK! Hierna loop ik door naar de vensterbank; mijn nummer 2. Hier liggen achter elkaar als treinwagons, enkele broden in het zonnetje te bakken. Spontaan zie ik in de broden ook koppen verschijnen. Vervolgens plaats ik op nummer 3, mijn aanrecht een toren van eieren; super spannend, maar in gedachten kan alles! Op nummer 4, de piano, leg ik blokjes kaas met vlaggetjes erop. En de zak met appels liggen in de kast, mijn nummer 5.
Alles heeft een plek gekregen en dit herhaal ik door mijn route te lopen en alles weer te zien. Hoe leuker, hoe grappiger, hoe meer kleur en hoe absurder ik het in gedachten voor me zie, hoe beter ik het kan onthouden!
Als je nu voor een toets aardrijkskunde aan het leren bent, is het wellicht slim dit ook in de klas op te hangen; dan maak je de toets en kan je ook echt je route ‘rondkijken’. Maar je kamer thuis is ook oke!
Er is trouwens ook een ander verhaal wat ik aan de Romeinse kamer-geheugen techniek link. Ergens is me dit verhaal verteld. Er was een groot Romeins maal geweest. Velen zaten gezellig bij elkaar te eten. Iedereen kende elkaar. Eén van hen ging eerder naar huis. Het huis stortte in (of er barstte een vulkaan uit, of…) in elk geval was iedereen aan de tafel overleden op de plek waar hij of zij had zitten eten. Degene die weg was geweest kon de tafel nog in gedachten voor zich halen; wie had waar gezeten en kon zodoende meehelpen iedereen te identificeren.
Onthouden; de Romeinse kamer is een manier om beter te onthouden. Toch is het ook fijn om te weten waarom onthouden soms lastig gaat. Stress heeft hier een negatieve invloed op.
Is onthouden bij jou eigenlijk altijd lastig? En remt dit je in je ontwikkeling? Maak je toetsen daarom minder goed. Moet je daarom meer tijd besteden aan je huiswerk? Lukt het daarom niet de tafels te automatiseren of je spreekbeurt uit je hoofd te doen? Wil je graag dat je dit gewoon beter kan, zonder allemaal helpende technieken? Kom dan eens langs. Dan kijken we hoe jouw oog-hersen-samenwerking gaat. Want wanneer je hersenen erg hard moeten werken om te begrijpen wat je ogen zien, is er minder energie en tijd over om ook te onthouden.
Het kan ook zijn dat je nog reflexen hebt die storen en je in je ontwikkeling remmen.
Mooi Rechtop kijkt anders. Ik kan je leren leren, maar ik wil vooral samen met jou werken aan een zo efficient mogelijke manier van leren, door aan de basis te werken.
Ontwikkelen begint met bewegen. Zo leerde jij als baby vroeger je spieren steeds beter aan te sturen en maakte jij vroeger je brein steeds beter met nieuwe en stevige neurale paden. Ook nu kunnen we die neurale paden nog verbeteren en wanneer dit lukt zal leren en onthouden makkelijker worden!
Vind je het interessant? Deel het met anderen!
Wil je meer weten? Kom dan naar mijn informatieavond; ik vertel regelmatig over reflexintegratie en mijn missie en visie op ontwikkelen. 