Na een paar sessies vertelde je dat je boosheid had gevoeld in de supermarkt. Een kleine doorbraak.
Daarnaast zag ik dat je meer ging stralen, ogen die prettige tinteling liet zien. Er komt iets ondeugends tevoorschijn.
We vieren deze doorbraak en gaan aan de slag.
Bij jou mag ik mijn manier van werken uitvinden. Waar ik bij andere klanten vaak op reis ging, vanuit het lichaam voelen, lukte dit bij jou niet.
Waar ik andere keren vraag wat een situatie die je pas meemaakte je voor gevoel geeft in je lichaam, wat we helemaal toelaten, is dit ook vaak bij jou niet de manier die werkt.
Dus ligt de aandacht in het begin heel erg in het landen. Het aanwezig zijn. In het nu.
Iets wat ook graag je wens is, maar de stap naar voelen is gewoon erg onveilig.
En dan lukt het toch.
Je begint op een vraag opeens herinneringen te delen.
We zien dat je net na je geboorte direct in een crisis kwam.
Je moeder had het moeilijk.
Je voelde je niet gezien, niet erkend.
Het was onveilig, je was alleen en je voelde je afgewezen.
Aan de kant gezet.
De warme veilige moederliefde was er niet.
Ik vraag je of je dit herkend in je lichaam.
Het is stil. Je bent echt aanwezig bij jezelf.
En dan vertel je over spanning in je onderbuik.
De boosheid in de supermarkt had ook met afgewezen voelen te maken.
Ik vraag of je vaker spanning in je onderbuik voelt. Is dit een bekend gevoel?
Er volgt een kleine knik.
Je staat er in het moment niet bewust bij stil. Je hebt zo geleerd niet te voelen.
Voelen was niet veilig.
Boosheid omdat je niet gezien werd, niet erkend werd, omdat je afgewezen werd, dat is wat de spanning in je onderbuik je vertelt.
Ga het maar herkennen, in de situatie.
In de sessies zie ik een groot verschil, een mooie groei, want je kan steeds sneller vertellen waar je iets voelt in je lichaam.
Eigenlijk ook echt een doorbraak!
Ook raken we de vraag aan: ‘Was je gewenst?’
Het antwoord is ontkennend.
Vanaf je allereerste begin vecht je om erkenning, om er te mogen zijn.
Het is lastig dit gevecht los te laten en gewoon te zijn, in de wetenschap en in het vertrouwen dat het goed zit.
Omdat jij sowieso goed bent.
Ook hierin lijk je jezelf in de weg te staan.
En dus werken we aan je innerlijke gevoel van veiligheid.
Het gevoel er te mogen zijn.
Sowieso.
No matter what!