Ik heb bewondering voor je.
Je gaat je grootste angsten aan.
Je maakt afspraken waarbij je zonder twijfel weet dat je voor uitdagingen komt te staan.
En als die uitdagen er zijn, laat je zien wat het met je doet.
Je bent hierin eigenlijk een voorbeeld, maar zo zie jij het niet.
Jij hebt last van wat het allemaal met je doet.
Je vindt dat het moet, en dus dwing je jezelf ertoe, maar het brengt je veel spanning en het kleurt je dagen nog lang na de gebeurtenis.
Zelfgekozen, je koos om de uitdaging aan te gaan, maar zo lastig!
Zeker omdat het zo lang blijft nazoemen.
Loslaten is lastig. Net als het gevoel toelaten.
Mag je het wel zo voelen en ervaren van jezelf?
Het echt er helemaal laten zijn, die angst en de spanning, lukt je niet.
Via een klein moment uit je leven nu werken we het uit. Het doorvoelen en onderzoeken we waarom het zo lang na blijft zoemen.
We ontdekken dat het met grenzen te maken heeft.
Grenzen die je niet in het moment voelt.
Grenzen die dus overschreden worden.
De impact van dit in je leven is groot.
Je laat anderen over je grenzen gaan.
Je voelt het later wel, maar weet niet te reageren.
Je voelt dat je er niet mag zijn, maar is dit wel zo?
Jij mag er helemaal zijn!
Ik werk aan je basis en aan je gevoel van veiligheid.
En hoop je zo te laten ervaren dat het allemaal oke is.
Aan jou in het nu, en aan de kleine ik die alles zo onveilig heeft gevonden en toch de kracht vond om door te gaan.