Ik zie alles goed maar beweeg me sociaal onhandig?

Hoe zien en kijken invloed kunnen hebben op je sociaal omgang met anderen

Ik vraag hem een paar figuren precies na te tekenen. Alsof het onder een kopieerapparaat is geweest. Precies even groot. Dezelfde vorm en dezelfde onderlinge afstand. De eerste vormen lukken hem best goed. Hij begint wat onrustig te wiebelen op zijn stoel. Hij krijgt het maken van de andere vormen niet voor elkaar. Hij gumt het uit en probeert het opnieuw. Stilzitten lukt echt niet meer. Hij gaat erbij staan. We hebben duidelijk te pakken waar een mogelijke oorzaak zit. Ook uit andere testen met de ogen blijkt dat hij moeite heeft met zien. Kijken gaat echter prima!

Moeder kijkt me vragend aan. Dit was haar nooit opgevallen. Hij kan prima tekenen, vertelt ze me later. Maar dit, het leek nergens naar.
Wat ik hieronder vertel is ook wat ik deze moeder in grote lijnen heb uitgelegd. Want kijken, zien; het heeft zoveel invloed, op zoveel vlakken! Daar kan je een boek over schrijven! (Dat is uiteraard ook gedaan!)
In een ander blog vertelde ik al over zien en lezen. Maar dit keer zaten de uitdagingen meer op het sociale. Het mooie was dat wij met het lichaam aan de slag gingen gecombineerd met oog-gymnastiek. Wij gingen niet praten over vrienden maken. Wij gingen niet praten over sociale omgang met leeftijdsgenoten. Wij drukten op andere knoppen, omdat al het andere geen of weinig effect had gehad! Door met reflexintegratie te werken en zijn verwerking van visuele informatie te verbeteren werd hij sociaal zekerder. Doelen die deze knul zelf gesteld had, werden snel behaald, maar daarnaast was er ook zeker vooruitgang in lezen en vooral begrijpend lezen. Opeens topscoorder in zijn voetbal team en meer plezier in het darten thuis, omdat het mikken zoveel beter ging! Dat waren geen doelen, maar wel duidelijke verbeteringen!

Maar hij ziet toch wel goed?

Deze jongen klaagde af en toe wel over hoofdpijn en buikpijn. De huisarts had hem doorgestuurd naar de opticien en deze had geconcludeerd dat deze jongen prima zag. Fijn. Afgevinkt.
Ook voor de buikpijn klachten werd er meer onderzoek gedaan. Maar niets gevonden. Het zal allemaal wel komen omdat hij zich sociaal niet heel happy voelde. Dus werd er begeleiding gezocht. Hij volgde sociale vaardigheidstrainingen en telkens viel op dat hij het wel begreep maar het niet kon uitvoeren. Ook begeleiding van een persoonlijke kindercoach had niet echt effect. Moeder vertelde dat ze wel zag dat hij het probeerde uit te voeren, maar het was alsof hij niet zag wat het effect was, van wat hij deed.

Samen op zoek naar mogelijke oorzaken

Hij kwam bedeesd binnen en na een praatje over mijn manier van werken en mijn gedachten hierbij, waarbij hij volop vragen stelde, was hij erg nieuwsgierig en gingen we samen op zoek naar oorzaken. Ik kijk daarbij naar het lichaam, naar ontwikkelingsreflexen en hoe de hersenen ‘zien’. De ogen kijken, maar de hersenen zien. Zij geven er immers betekenis aan. En omdat de hersenen vooral visuele informatie verwerken (80%) is dit belangrijk.
Hij had een actieve ATNR, STNR en TLR[1]. Dus ik verwachte inderdaad al visuele uitdagingen te zien. Ik vroeg of hij gekropen had, en/of getijgerd en graag op zijn buik had gelegen. Moeder bevestigde mijn vermoeden. Nee, allemaal niet. Ik wist waar we moesten gaan beginnen.

Werken met reflexen en ogen en dan sociaal handiger worden?

Het klinkt wellicht als toveren, door te werken met het lichaam kunnen uitdagingen opeens als sneeuw voor de zon verdwijnen. Doordat ik het lichaam leer wat het lang geleden had moeten doen, worden er neurale paden aangelegd. En de reflexen die deze knul actief had, hebben een sterke relatie met visuele uitdagingen. Dus door aan deze reflexen te werken worden die neurale paden aangelegd dat hij in staat was ‘het sociale beter te zien’. En daardoor kon hij zijn gedrag beter afstemmen en wekte hij geen irritatie meer op en kreeg hij vrienden!

Je ogen zitten in je hoofd en je hoofd, dat is een relatief zwaar ding! En dat moet je op de juiste manier op je romp zien te houden! Welke positie je lichaam eronder ook maar heeft! De reflexen zorgen dat je in staat bent je hoofd goed stabiel te houden. Het helpt ook in het stil houden van je lichaam….
En als je de STNR nog actief hebt kan je je dus ook oncomfortabel voelen bij het zitten,… En dit kan uiteindelijk ervoor zorgen dat mensen je druk vinden en het nodig vinden je een ADHD label te geven. Je kijkt en luistert, maar door de onrust in je lijf, kan je dit niet lang volhouden. Er is veel onrust en je moet bewegen. Dit kan leiden tot onderpresteren. Bijvoorbeeld omdat de uitleg net niet goed doorgekomen is, of er was te veel onrust om het echt tot in de puntjes af te ronden en na te kijken. Of je kiest liever voor het ontwijken van het werken door toe te geven aan de onrust in je lichaam of de frustratie dat je je steeds niet kan concentreren, of de opmerkingen over je onrust maken dat er teveel stress is en het leren niet lukt. En mogelijk is het maken van vriendjes door al deze bijkomende uitdagingen ook lastiger? Ik kan met dat wel voorstellen!
De TLR zorgt er onder andere voor dat je lichaam zich klaar maakt om te gaan rollen. Rollen is een eerste beweging met verplaatsing en dus de eerste ervaring dat het tijd kost om ergens te komen, met daarbij dat je omgeving en jouw zicht hierop verandert. Het is dus een begin van jouw ontwikkeling van tijdsbesef en ruimtelijk besef wat zich door ontwikkelt tot ruimtelijk inzicht. Het geeft ook inzicht in oorzaak en gevolg. En dit inzicht is ook belangrijk bij sociale situaties!
Wanneer deze reflex nog actief is, is er vaak sprake van visuele stress. Het hele visuele systeem heeft zich in de babytijd niet goed kunnen ontwikkelen en wordt daardoor snel overvraagd. Oorzaak en gevolg denken dat niet goed ontwikkelt is, kan je impulsiviteit stimuleren; je blijft onbevangen in al je acties, terwijl de omgeving steeds andere (hogere) verwachtingen van je heeft. Ook dit heeft invloed op je sociale gedrag. Zoals de moeder van deze jongen zei: ‘Hij lijkt het effect van zijn handelen niet te zien!’

Werk aan de winkel dus!

Elke 3 à 4 weken kwam deze jongen bij mij. Dit was nog in de tijd dat ik in Zwolle woonde en werkte. Zijn houding verbeterde al snel. Hij kwam meer rechtop binnen, bekeek de wereld minder houtering doordat hij zijn hoofd draaide, zonder zijn hele lichaam mee te nemen. Hij was in staat te zitten aan de tafel, en niet onder uit te zakken of te klagen over vermoeidheid. Hij kon veel beter luisteren en zich concentreren. Lezen werd leuker en begrijpend lezen ging vooruit. Hij onthield waar de lessen wereldoriëntatie over gingen en vertelde hele verhalen thuis terug. Maar bovenal hebben we gevierd dat hij uitgenodigd werd op feestjes. Dat buurtkinderen aan de deur kwamen om te vragen of hij ook mee wilde doen. Hij had een echte vriend en gaf zichzelf een 8 op groei in sociale handigheid (dit verwoorden we naar hem toe natuurlijk anders ?).
Elke keer lag hij bij mij op de massagetafel en liet ik zijn lichaam bewegingen maken na de stimulus van de verschillende reflexen. Thuis oefende hij trouw elke avond een tiental minuutjes met heerlijke ontspannende oefeningen waar hij zelf om vroeg. Hij oefende ook elke dag even zijn ogen. Dat hij zo snel vooruitging was uniek. Waarschijnlijk omdat hij het zelf zo graag wilde en daarom de verandering toe kon laten. Daarbij hadden we meteen de juiste reflexen beet die het ‘lek’ waren en hij oefende echt heel trouw.
Maar ook bij jou of jouw kind zal er genoeg veranderen door met reflexintegratie te werken! Want met reflexintegratie kan je echt stappen maken naar de beste versie van jezelf! Gewoon doordat je werkt aan je basis heb je hier een leven lang plezier en profijt van!

Meer weten over reflexintegratie en Mooi Rechtop?
Kom naar een van mijn informatieavonden in het Binnenbos te Zeist. Dan vertel ik meer over reflexintegratie, de invloed op leren. Je leert welke uitdagingen het kan geven als bepaalde reflexen nog actief zijn en hoe je dit kan herkennen. En je krijgt kleine oefeningen mee die een groot verschil kunnen maken!

Je kan dan zelf ontdekken of reflexintegratie is waar je naar op zoek bent!

Elke tweede week van de maand organiseer ik een avond. Voel je erg welkom, maar reserveer wel een plek door mij een email te sturen of te reserveren, dan hou ik één van de 15 plekjes voor je vrij, zodra je betaald hebt! Voor opgave of meer informatie mail naar info@mooirechtop.nl

[1] ATNR, STNR en TLR zijn allemaal primaire ontwikkelingsreflexen en hebben allemaal betrekking op de nek.