Jij wil het graag goed doen.
Het is vrijdagavond. De was die me de hele week al toe lacht is eindelijk gevouwen.
Hier ligt niet mijn talent. De was aanzetten gaat goed. Vaak stokt ‘t daarna.
Drogen lukt meestal wel. Maar vouwen en in de kast leggen vind ik blijkbaar lastiger.
De hele dag kan zo vol zitten met ditjes en datjes.
Hier even heen om dit voor kind 1 te regelen.
Kind 2 daar weer ophalen. En zo is de middag voorbij, ben ik blij dat er tussen alles door aandacht is geweest voor de koters en er een gezonde maaltijd voor iedereen weer op tafel staat.
Bijkomen is er niet bij.
Echt bijkomen niet.
We rollen zo ‘t naar bed gaan ritueel in.
Dan wacht de keuken nog op een opruimbeurt.
Manlief komt thuis en zit vol verhalen.
Ik plof op de bank en voel hoe moe ik ben.
Was vouwen?
Morgen kan ook!
Herkenbaar?
Misschien niet met de was, maar op andere punten of andere momenten.
Mijn vraag aan jou is:
En waar in dit verhaal zit jijzelf? Waar neem je tijd voor jouw behoeftes?
Jouw tijd puur voor jezelf?
Durf je ‘t misschien niet?
Bang dat de trein die je zo goed in beweging houdt gaat horten of stoten?
Ergens voel je al langer dat de keuzes die je maakt niet helemaal kloppen.
Een soort zeurend gevoel.
Je drukt ‘t weg.
Leeft vol overtuiging het leven van alle dag.
Maar… het lijkt steeds sterker te worden.
Dat gevoel dat er ergens iets wringt.
Eigenlijk weet je ook niet zo goed hoe en wat je anders zou willen.
Het is gewoon zo lastig, die focus op jezelf!
Je zorgt goed voor je kids.
Voor je gezin.
Je levert je werk goed af.
Je organiseert alles goed in je leven, zou je kunnen zeggen.
Je steekt tijd in je relatie.
Aan de buitenkant weet je dat je leven klopt.
Alleen jij voelt dat er iets mist.
Dat het niet helemaal klopt.
Dat het wringt.
Een gevoel dat je bij jezelf hebt gehouden.
Want… jij mist iemand in je verhaal.
Jezelf!
Zorgt iemand goed voor jou? Nee!
Nog niet!
Je zou wel willen ontspannen.
Maar hoe dan?
Rust in je kop!
Klinkt ‘heerlijk, maar onmogelijk!
Jij zou willen dat je standaard voor jezelf iets werd verhoogd.
Gewoon een basis gevoel van zekerheid, zelf vertrouwen…
Da’s een utopie met al die emoties en stemmingswisselingen.
Stop!
Wacht!
Zet jezelf op 1!
Stimuleer die gewenste rust door te breinwerken!
(Breinwerken is als een update voor je brein, door hele kleine bewegingen zelf te maken of te laten maken. Het is reflexintegratie.)
Ontspan!
Voel!
En creëer rust!
Het mag om jou gaan.
Jij mag voor jezelf zorgen.
Verwacht geen stappen als je brein hetzelfde blijft doen.
Die stappen gaan niet vanzelf.
Je brein is niet veranderd.
Dus…
Ander gedrag is dan keihard werken.
Dat kan anders.
Jij kan het anders doen.
Doe je breinwerk eerst.
Alsof je in jou bio-computer even nieuwe programma’s upload.
Als die er staan, zul je zien dat die stappen komen.
Je brein is belangrijk.
Je brein speelt een grote rol in je gedachten.
In je emoties.
In je doen en laten.
Brein werken is daarom jouw eerste stap!