Nou heb ik het gelezen,… maar ik onthou het niet! Hoe is het mogelijk!

Over hoe je ogen en hersenen druk kunnen zijn met het lezen op zich, dat het onthouden lastig is!

Op de middelbare school bloeide ik op, toen ik door had hoe ‘het spelletje’ gespeeld moest worden. Ik moest niet het antwoord geven wat ik dacht, maar wat in het boek stond! En toen ik mijn ‘waarom-moet-ik-dit-leren?’ losliet, gingen mijn cijfers omhoog. Ik werkte hard, omdat ik altijd het gevoel had dat ik het niet echt begreep, maar mijn cijfers lieten zien dat het echte begrijpen blijkbaar niet nodig was.

Voor Engels moesten we lezen, voor onze lijst. Ik vond dat lastig. Ik hou en hield best van lezen en was opgegroeid met lezen in je vrije tijd. Maar het woordje moeten heeft een soort blokkerende werking. Bovendien moest je dan ook iets met het boek. Gewoon een mooi verhaal, of ik heb ervan genoten, was niet meer voldoende. Je moest het analyseren, diepere lagen ontdekken en meer. Vergelijkingen trekken met andere boeken of naar die periode. Dat vond ik met Nederlands al lastig, omdat het voor mijn gevoel mijn plezier in het lezen helemaal wegmaakte. Voor mijn gevoel heb ik op de middelbare school enkel gelezen voor mijn lijst en niet meer voor mijn plezier.
Maar Engels was niet een taal waar ik me zeker in voelde. Ik probeerde de oefeningen echt goed te maken, en de woorden goed te oefenen. Ik probeerde de grammatica toe te passen, maar leefde de taal niet. Maar ik was braaf en besloot de boeken in het Engels te gaan lezen, in de overtuiging dat ik dan beter zou worden in Engels en bepaalde zinsnedes die vaker herhaald zouden worden bijvoorbeeld zou herkennen en dan zou ik dit in mijn verslagen naar voren kunnen laten komen. Ik las Cement Garden. Een dun boekje met relatief veel punten. In tegenstelling tot een ander boek wat ik gelezen had, vond ik het best makkelijk lezen. Ik had het gevoel dat ik de grote lijn van het boek best begrepen had. Van alle andere boeken tot dan toe was het Engels worstelen en pakte ik de Nederlandse vertaling er al snel bij, om die vervolgens uit te lezen. Ik snapte gewoon niet wat ik las. Cement Garden heeft mij het gevoel gegeven dat ik het boek best meekreeg. In de bibliotheek was echter geen Nederlandse vertaling en dus zocht ik de samenvatting op. Wat ik toen ervoer was een soort aardverschuiving die ik alleen voelde. Steeds kleiner werd ik. Alles wat ik daar las ging wel over de mensen die ik uit het boek kende, maar zij hadden dingen gedaan die ik totaal niet meegekregen had. Er werd me heel veel duidelijk. Vooral dat ik dus wel kon lezen, maar het niet daadwerkelijk meekreeg of begreep. Engels lezen was voor mij enkel het technisch verklanken van woorden. Bezigheden als betekenissen uit de context halen; het zat er voor mij niet in. Ik had wel doorgehad dat er iets met cement in de tuin gebeurde, maar wat precies? Het bleek dat de ouders hierin begraven werden,…. Ik had wel opgemerkt dat de ouders weg waren, maar het hoe, wat en wanneer was totaal langs me heen gegaan.
Deze ervaring heeft mijn zelfvertrouwen in lezen en in het Engels enorm doen kelderen.

Hij kende mij niet, maar vertelde dat ik moeite had met begrijpend lezen

Vele jaren later zat ik bij Will Missiot in Maassluis bij een cursus over de ogen. We hadden net met een bioptor[1] een oefening gedaan. Will liep langs en zei: ‘Jij hebt moeite te begrijpen wat je leest.’ Een opmerking die insloeg als een bom. Hoe kon het dat hij dit wist? Ik had hem nog nooit ontmoet. Mijn ogen richten zich beide erg naar buiten. Het stuk dat zij samen zien is vrij smal. Met andere woorden; ik richt mij erg op de periferie, het overzicht, het ‘mogelijke’ gevaar. Echter, het beeld wat mijn rechteroog ziet en mijn linkeroog, wat in mijn hersenen over elkaar valt, dat is smal. En dat maakt dat mijn hersenen moeite hebben deze informatie te verwerken. Het stuk wat beide ogen samen zien is immers het stuk waar links- en rechts informatie over kunnen uitwisselen. Wat ze kunnen vergelijken met beelden die ze al eerder zagen,… Ik ben dus met mijn hele hebben en houden druk met het lezen en onthouden en begrijpen; dat is lastig.
Het verklaart ook mijn mindere aanleg voor spelling. Als je woordbeelden nooit makkelijk ‘in zijn geheel’ ziet, kan je dat geheel ook niet opslaan en weer oproepen. Op het moment dat ik woordbeelden internaliseerde werd ik beter in spelling. In mijn hoofd kan ik het hele plaatje van het woord oproepen en zo als het ware ‘overschrijven’.

Visuele training en reflexintegratie
Alle modules reflexintegratie waarbij we veel op elkaar werken hebben gemaakt dat ik beter ben in lezen en onthouden. Ik heb de stress omtrent lezen en onthouden eraf gehaald in Slovenië met de module PTSD[2]. Met Neurostructural[3] zijn er allemaal pijnpunten aangepakt. Ik weet dat de ATNR, STNR en de TLR bij mij nog actief zijn. Ik zou hier nog heel wat meer winst kunnen halen, zeker in het kijken en zien. Maar ik weet ook dat ik tevreden ben met hoe het nu gaat. Ik lees mijn Engelse modules rustig en ik leer. En zoals ik ook naar mijn klanten altijd probeer uit te dragen; pak je uitdagingen aan, wordt een betere versie van jezelf. Maar je hoeft echt niet perfect te worden! Je stelt doelen en daar werk je aan. Ik vind het niet nodig telkens mijn doelen bij te stellen om perfect te worden!

Het is bijzonder te weten dat je door te bewegen beter kan worden in onthouden
Mooi Rechtop kijkt anders naar uitdagingen. Voordat je deze blog ging lezen wist je wellicht nog niet dat jouw reflexen die nog niet geïntegreerd zijn kunnen remmen in het onthouden. Wist je nog niet dat jouw oog-hersen-samenwerking invloed heeft op het begrijpen wat je leest. En je wist ook niet dat je door te bewegen, door de reflexen alsnog te integreren, stappen kan maken in het aanpakken van je uitdagingen.
Deze kennis is echt niet nieuw. En er is ook veel onderzoek naar gedaan. In het boek ‘Eerst bewegen, dan leren’ wordt genoemd dat in 1930 de Fransen al een verband tussen motorische onhandigheid en leerproblemen. In 1976 werd het effect van de STNR door Miriam Bender onderzocht op het leerproces. Zij ontdekte dat bij 75% van de kinderen met leeruitdagingen de STNR nog actief was. En de controle groep zonder leeruitdagingen had niemand deze reflex nog actief. De oefeningen die gedaan werden leken veel symptomen te verbeteren. Ook Ayres wordt genoemd die in 1978 al opmerkte dat vele kinderen slechte ontwikkelde reflexen hadden die een slechte oogcontrole tot gevolg hadden. Zij richtte zich daarom op het behandelen van de neurologische stoornis die het leerproces remde in plaats van op de symptomen van de stoornis.
Deze informatie deel ik omdat vele mensen graag evidenced based informatie willen. Ook op dit moment worden nog vele onderzoeken gedaan, zij het niet allemaal op leeruitdagingen. Voor mij is het zo klaar als een klontje: reflexintegratie is voor zoveel uitdagingen de ‘Missing Link’. De manier van werken is fijn en veilig; er hoeft niet bij gepraat te worden. Je werkt aan de basis. Je motoriek kan verbeteren, je neurologische basis wordt beter zodat je alle zintuiglijke informatie beter kan verwerken en al die prachtige delen in je hersenen beter bereikt kunnen worden, zodat alles makkelijker kan gaan. Kortom: je wordt de betere versie van jezelf met reflexintegratie!

Meer weten over reflexintegratie en Mooi Rechtop?
Kom naar een van mijn informatieavonden in het Binnenbos te Zeist. Dan vertel ik meer over reflexintegratie, de invloed op leren. Je leert welke uitdagingen het kan geven als bepaalde reflexen nog actief zijn en hoe je dit kan herkennen. En je krijgt kleine oefeningen mee die een groot verschil kunnen maken!

Bovendien heb ik vele leertrainingen bij Mooi Rechtop! Hier vertel ik je graag meer over. De Leren Leren Methode heeft mij gebracht dat ik kon samenvatten en ongeveer 80% van wat ik opschreef ook daadwerkelijk al direct kon onthouden. Bovendien zag ik verbanden en dat overzicht heb ik nodig om te kunnen leren. Mijn begrijpend lezen is hierdoor erg verbeterd.
Aangezien ik erg geloof in werken aan de basis werk ik graag met individuele trajecten waarbij we kijken waar jouw pijnpunten liggen met het Leren Leren (plannen, herhalen, snellezen, samenvatten of nog iets anders), maar ik werk ook met reflexintegratie om zo jouw basis beter neer te zetten zodat alles ook makkelijker gaat en beter blijft hangen en het je dus minder energie kost en minder stress!

Elke tweede week van de maand organiseer ik een avond over mijn manier van werken, vooral gericht op reflexintegratie en mijn hierbij horende andere kijk. Voel je erg welkom, maar reserveer wel een plek door mij een email te sturen, of te reserveren, dan hou ik één van de 15 plekjes voor je vrij, zodra je betaald hebt! Voor opgave of meer informatie mail naar info@mooirechtop.nl

[1] Een apparaat waar je kan ‘zien’ hoe de beide ogen beelden doorgeven aan de hersenen

[2] PTSD staat voor Post Traumatisch Stress Disorder wat hetzelfde is als PTST; deze module is enorm effectief voor grote en kleinere stress of traumatische ervaringen. Deze kan je als het ware neutraliseren door met je lijf bezig te gaan en te laten voelen dat je veilig bent!

[3] Neurostructural werk je aan balans. Overal, ook in je spieren heb je een eigen balans, die wellicht niet de optimale is. Die kan je herstellen en zo kom je letterlijk beter in je vel, maar ook emotioneel, sociaal en cognitief kan je dan enorme sprongen maken.